array(1) {
[39928]=>
object(WP_Post)#17646 (24) {
["ID"]=>
int(39928)
["post_author"]=>
string(1) "6"
["post_date"]=>
string(19) "2020-01-15 13:27:44"
["post_date_gmt"]=>
string(19) "2020-01-15 12:27:44"
["post_content"]=>
string(0) ""
["post_title"]=>
string(39) "artikel joline en douaa - arina prosman"
["post_excerpt"]=>
string(0) ""
["post_status"]=>
string(7) "inherit"
["comment_status"]=>
string(4) "open"
["ping_status"]=>
string(6) "closed"
["post_password"]=>
string(0) ""
["post_name"]=>
string(37) "artikel-joline-en-douaa-arina-prosman"
["to_ping"]=>
string(0) ""
["pinged"]=>
string(0) ""
["post_modified"]=>
string(19) "2020-01-28 09:12:15"
["post_modified_gmt"]=>
string(19) "2020-01-28 08:12:15"
["post_content_filtered"]=>
string(0) ""
["post_parent"]=>
int(39926)
["guid"]=>
string(101) "https://www.welzijnbarneveld.nl/wp-content/uploads/2020/01/Artikel-Joline-en-Douaa-Arina-Prosman.docx"
["menu_order"]=>
int(0)
["post_type"]=>
string(10) "attachment"
["post_mime_type"]=>
string(71) "application/vnd.openxmlformats-officedocument.wordprocessingml.document"
["comment_count"]=>
string(1) "0"
["filter"]=>
string(3) "raw"
}
}
NULL
‘Ik heb weinig Nederlandse contacten, en ik wil juist graag meer weten over het leven in Nederland.’ –
© Gefotografeerd en geschreven door Arina Prosman
Joline staat me buiten al op te wachten om samen bij Douaa naar binnen te gaan. Douaa vraagt ons, volgens traditie, om onze schoenen uit te doen. Het ruikt heerlijk in huis, de moeder van Douaa is al druk bezig met de maaltijd die ze vanavond gaan eten.
Joline en Douaa zijn sinds een half jaar maatjes van elkaar. Joline is 19 jaar en Douaa is 23 jaar. Joline heeft destijds bewust de keuze gemaakt om maatje te worden. Ze hoopt in januari te beginnen met de politieopleiding, een pré is dan om al bekend te zijn met verschillende culturen. Douaa komt uit Syrië en woont sinds twee jaar in Nederland, samen met haar familie. Ze gaat in Utrecht naar school, over een maand mag ze met B1 beginnen.
( B1 = je leert de taal op een meer schoolse manier, met veel grammatica en spelling en veel aandacht voor schrijven en lezen.)
Als ik aan Joline vraag waarom je maatje zou moeten worden van een nieuwe Nederlander vertelt ze dat je op deze manier met mensen in aanraking komt waar je normaal geen contact mee zou hebben. Daarnaast brengt het je kennis van andere culturen. ‘Iedereen zou er meer over moeten weten’ aldus Joline.
Douaa verzorgt heerlijke Syrische koffie. Het kannetje waar Douaa de koffie in zet komt uit Syrië. Douaa laat een gebedskleed zien dat in de kamer ligt, deze komt ook nog uit Syrie. Het is meegereisd, eerst hebben ze vijf jaar in Egypte gewoond. Daarna zijn ze naar Nederland gekomen.
Als ik Douaa vraag waarom het zo fijn is dat ze Joline als maatje heeft zegt ze het volgende: ‘Ik heb weinig Nederlandse contacten en ik wil juist graag meer weten over het leven in Nederland. Ik heb geen Nederlandse vriendinnen, alleen Syrische. Met Joline kan ik Nederlands praten en ik ben niet bang om bij haar fouten te maken. Ik leer juist van haar.’
Douaa heeft een bijzonder talent. Ze kan ontzettend goed schilderen en tekenen. Ze laat een aantal schilderijen van haar hand zien. Als ik haar vraag welke de mooiste is wijst ze het schilderij aan met het jongetje in de boom. Ik citeer haar uitleg: ‘Je ziet de maan en een boom. Het jongetje zit boven in de boom, alleen. Dit schilderij beeldt eenzaamheid uit. Ik heb hem getekend toen ik in het AZC was. Ik hou van de maan en de sterren en de blauwe kleur’.
Hier zie je een aantal schilderijen van Douaa naast elkaar staan. Op dit moment schildert ze weinig tot niet. Ik ben te druk, zegt Douaa.
Inmiddels is het tijd voor de familie om te gaan eten. Wij willen eigenlijk naar huis gaan, maar daar is geen denken aan. We moeten al deze heerlijkheden proeven. En ja, het was heerlijk. En gezellig, de drie broers van Douaa schuiven ook aan, en we voeren een fijn gesprek.
Na het eten wordt het tweede kopje koffie geserveerd. Douaa heeft inmiddels haar hoofddoek af, als ik een foto wil maken wil ze deze eerst weer om doen. De hoofddoek is echt een bescherming voor haar. De broers vertellen ook dat ze echt niet zouden willen dat Douaa zonder hoofddoek naar buiten zou gaan
Joline vertelt nog: ‘Ik vind Douaa heel gemotiveerd. Ze vindt het soms moeilijk, de taal, het zijn in Nederland, maar ze zet toch door. Ook de stap die ze genomen heeft om aan een Duomaatje te beginnen, ik vind het heel dapper van haar’.
Als ik Douaa vraag wat ze zou willen zeggen tegen de mensen in Nederland, zegt ze me dit: ‘Sommige mensen kijken alleen naar de hoofddoek, ze kijken niet naar de mens erachter. Je kunt dure kleren dragen zonder hoofddoek, maar je hart kan niet goed zijn’.
